Cały ten KOSMOS
PLANETY
Planeta -zgodnie z definicją Międzynarodowej Unii Astronomicznej - obiekt astronomiczny okrążający
gwiazdę lub pozostałości gwiezdne, w którego wnętrzu nie zachodzą reakcje termojądrowe, wystarczająco
duży, aby uzyskać prawie kulisty kształt oraz osiągnąć dominację w przestrzeni wokół swojej orbity. W
odróżnieniu od gwiazd, świecących światłem własnym, planety świecą wiatłem odbitym.
Planety dzielone sš na dwie kategorie: duże gazowe olbrzymy o małej gęstości oraz mniejsze planety skaliste.
Według definicji IAU, w Układzie Słonecznym znanych jest 8 planet: cztery wewnętrzne -Merkury, Wenus, Ziemia,
Mars i cztery zewnętrzne -Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Z wyjštkiem Merkurego i Wenus, wokół każdej z nich
krąży jeden lub więcej księżyców.
Dotychczas (stan na 5 grudnia 2013) potwierdzono także istnienie 1050 planet pozasłonecznych.
 |
GWIAZDY
Gwiazda jest to kuliste ciało niebieskie stanowiące skupisko powiązanej grawitacyjnie materii w
stanie plazmy bądż zdegenerowanej. Przynajmniej przez część swojego istnienia gwiazda w sposób
stabilny emituje powstającą w jej jądrze w wyniku procesów syntezy jądrowej atomów wodoru energię w
postaci promieniowania elektromagnetycznego, w szczególności światło widzialne. Gwiazdy zbudowane są
głównie z wodoru i helu, prawie wszystkie atomy innych cięższych pierwiastków znajdujące się we Wszechświecie
powstały w efekcie zachodzących w nich przemian jądrowych lub podczas wieńczących ich istnienie wybuchów.
KOMETY
Kometa -małe ciało niebieskie poruszajšce się w układzie planetarnym, które na krótko pojawia się w pobliżu gwiazdy centralnej.
Ciepło tej gwiazdy powoduje, że wokół komety powstaje koma, czyli gazowa otoczka. W przestrzeń kosmiczną jądro komety wyrzuca materię,
tworzącą dwa warkocze kometarne - gazowy i pyłowy, skierowane pod różnymi kątami do kierunku ruchu komety. Gazowy warkocz komety jest
zawsze zwrócony w kierunku przeciwnym do gwiazdy, co spowodowane jest oddziaływaniem wiatru słonecznego, który zawsze jest skierowany
od gwiazdy. Pyłowy warkocz składa się z drobin zbyt masywnych, by wiatr słoneczny mógł znacząco zmienić kierunek ich ruchu.
 |
CZARNE DZIURY
Czarna dziura - obszar czasoprzestrzeni, którego, z uwagi na wpływ grawitacji, nic, łšcznie ze światłem,
nie może opuścić. Zgodnie z ogólnš teorią względności, do jej powstania niezbędne jest nagromadzenie
dostatecznie dużej masy w odpowiednio małej objętości. Czarną dziurę otacza matematycznie zdefiniowana
powierzchnia nazywana horyzontem zdarzeń, która wyznacza granicę bez powrotu. Nazywa się ją "czarną",
ponieważ pochłania całkowicie światło trafiające w horyzont, nie odbijając niczego, zupełnie jak ciało
doskonale czarne w termodynamice. Mechanika kwantowa przewiduje, że czarne dziury emitują promieniowanie
jak ciało doskonale czarne o niezerowej temperaturze. Temperatura ta jest odwrotnie proporcjonalna do masy
czarnej dziury, co sprawia, że bardzo trudno je zaobserwować w wypadku czarnych dziur o masie gwiazdowej bądż
większych.
